Voor onze oh zo prachtige soos ligt een bescheiden grasveld met beperkte mogelijkheden, gecentreerd rond de contouren van een rozenperk. Dit zal tevens het middelpunt zijn van de navel van Dhr Pieter, die met een schier onmogelijk deel van zijn onbeschoftheid het in zijn kale kruin heeft gekregen onze Barbara te kleineren. Daarom is het beter, dhr Pieter zelf te kleineren in de fysische dimensies die eigen zijn aan de posturen van een der commissarissen van de Grote Vier. Dit zal geschieden door in alle 4 de windrichtngen een ongetemd paardenlid van het VDU te spannen, die onder het zingen van het ‘Barbaralied’ hun primaire hengstdriften gebruiken om – al ware het een tweetal magnetische dipolen (NB geen quadrupool!)- zich van elkaar te verwijderen om het evenwicht van willekeurige verdeling te complementeren, in ieder geval indien we ons beperken tot de eindigheid van het parcours, zodat martelaar in questie gevierendeeld wordt, geheel zoals hijzelf prefereert door het vieren van zijn geslachtsrotheid.
